"แต่ก่อนตอนผมเป็นเด็กๆ ผมเคยฝันเอาไว้ว่าอยากมาดูคอนเสิร์ตในงานกาชาดประจำจังหวัดอำนาจเจริญบ้านเกิดของผมเหมือนเพื่อนคนอื่นๆ แต่เรายังเป็นเด็กๆ อยู่ พ่อแม่ก็ไม่ให้มาด้วยเรื่องค่าใช้จ่าย จากที่เคยคาดหวังไว้ว่าจะเล่นสไลด์เดอร์ ได้กินสายไหม ได้เล่นรถบั๊ม แต่ผมไม่ได้เล่นอะไรเลย เหมือนเด็กที่มีปมด้อย แต่ผมก็ไม่ได้โกรธพ่อแม่นะ เราต้องยอมรับสิ่งที่เรามี เพราะบ้านเราเล่นฟาง เล่นโคลน ลูกกลิ้งจากไม้ แต่พอมาวันนึงความฝันที่ผมเคยฝันเอาไว้มันเกินสิงที่คิดไว้ ผมกลับกลายเป็นศิลปินที่ได้มาเล่นบนเวทีงานกาชาดอำนาจเจริญซะเอง มันเป็นความภูมิใจที่สุดทุกครั้งที่ผมได้กลับไปเล่นที่นั่นผมจะขนลุกน้ำตาไหลทุกครั้ง ผมเอาแรงผลักดันที่เรามีปมตรงนี้มาเป็นพลัง ผมคิดว่าถึงผมอาจจะรวยด้วยอาชีพอื่นๆ แต่ผมก็ยังรักอาชีพนักร้องอยู่ เพราะผมคิดว่ามันเป็นอาชีพที่จะอยู่กับผมไปจนวันตาย ถึงแม้วันนึงเราจะมีชื่อเสียงอยู่สูงบนฟ้าขนาดไหน ขาสองข้างเราก็ยังเดินอยู่บนดิน ทำให้เรารู้ว่าเราถึงผมจะมีชื่อเสียงยังไงก็ตาม คุณก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงกำพืดที่ผมเกิดมาได้ เพราะวันสุดท้ายของทุกคนก็ต้องอยู่ในที่เดียวกัน ก็ต้องเหลือแค่กระดูกเหมือนกันครับ"
ติดต่อเราได้ที่ facebook.com/newswit